http://www.volkskrant.nl/leven/een-man-van-het-grandioze-gebaar~a4216274/
De eerste Volkskrant van 2016 presenteerde de Brits-Indiase auteur Salman Rushdie als onze gids: wat moeten we lezen, zien in het theater, welke film kunnen we niet missen enz. Ik zou zeggen lees vooral Rushdie zelf, want dat is werkelijk een avontuur!
Wegens het uitkomen van de film ‘Publieke Werken’ werd mijn belangstelling voor Rosenboom opnieuw gewekt en heb ik delen van zijn werk onlangs met veel plezier herlezen: Publieke werken, Gewassen vlees en Zoete Mond. Hoofdpersonen in de romans van Rosenboom raken me. Ze zijn gecompliceerd, kwetsbaar, lang niet altijd stabiel, vaak eenzaam en in de war. Ze jagen onbereikbare dromen na en dat ze zichzelf in de nesten aan het werken zijn ziet de lezer ruim op tijd aankomen.
In Publieke Werken ontroeren de prachtfiguren Vedder en met name Anijs me. De gevaarlijke combinatie van minderwaardigheidsgevoel en grootheidswaan die Anijs drijft is zo goed neergezet dat ik hem best begreep, bij zijn meest idiote akties. De eigenaardige en zelfingenomen Willem Augustijn uit Gewassen Vlees kwam mij soms wat karikaturaal voor en raakte mij daardoor minder. Gewassen vlees is het magnum opus van Rosenboom , en hij kreeg er in 1995 de Libris Literatuur prijs voor, maar voor mij is zijn beste roman Zoete Mond.
Dostojevski heeft zo’n indruk op me gemaakt dat ik toen ik de kans kreeg naar St Petersburg ben gegaan om iets van de sfeer opgetekend in Misdaad en Straf te kunnen begrijpen.
Uitgebreidere bedenking over zijn prachtige werk volgt
Een paar jaar geleden werd door een columnist van een landelijk ochtendblad een uitspraak die op een Amsterdams schoolgebouw was weergegeven geridiculiseerd. De columnist was zich er overduidelijk niet van bewust dat de tekst van Multatuli was. Ik heb de krant een boze brief gestuurd, en excuses ontvangen. De brief werd, jammer genoeg, uiteindelijk niet gepubliceerd omdat er andere zaken actueler waren op dat moment. Maar actueel, dat is Multatuli nog elke dag. En zijn uitspraken raken nooit uit de tijd en zouden wat mij betreft op alle schoolgebouwen in Nederland mogen prijken!
Lekker om over na te denken. Internet staat er vol mee, ik noem er een paar.
Van de maan af gezien zijn wij allen even groot (dat was die van die school)
Verloren illusies zijn gevonden waarheden
Iedereen weet weinig en hij, die misschien meer weet dan sommige anderen, is op die regel geen uitzondering
Het gebeurt zeer dikwijls dat we iets niet zien omdat het te groot is
en mijn favoriet:
misschien is niets geheel waar, en zelfs DAT niet
Multatuli bewonder ik zeer. Er volgt nog een uitgebreidere bedenking over zijn werk.
Voor nu alleen Multatuli and me
Het eerste deel van De Thibaults staat barstensvol uitspraken van de hoofdpersonen die door je hoofd blijven malen. Dit omvangrijke werk van Roger Martin du Grand zet aan tot nadenken. En laat dat nou precies zijn wat De Literatuurder het liefst doet!